داشتن مثانه قوی و توانایی کنترل ادرار برای حفظ سلامت ادرار مهم است. اگر متوجه شدید که بیشتر از حد مطلوب ادرار می کنید، چندین مرحله وجود دارد که می‌توانید برای تقویت مثانه و کاهش تکرر ادرار انجام دهید.

مرحله 1: درک عملکرد طبیعی ادرار

قبل از بررسی استراتژی های تقویت مثانه، مهم است که بدانید سیستم ادراری چگونه کار می کند. سیستم ادراری از کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است. کلیه ها مواد زائد را از خون فیلتر می کنند و ادرار تولید می کنند که از طریق حالب ها به مثانه جریان می یابد. مثانه ادرار را تا زمانی که آماده دفع از طریق مجرای ادرار باشد ذخیره می کند.

عملکرد طبیعی ادرار شامل هماهنگی عضلات در مثانه و مجرای ادرار و همچنین سیگنال هایی از مغز و نخاع است. هنگامی که مثانه پر می شود، سیگنال های عصبی میل به ادرار کردن را تحریک می کنند. ماهیچه‌های مثانه منقبض می‌شوند در حالی که عضلات اسفنکتر اطراف مجرای ادرار شل می‌شوند و اجازه می‌دهند ادرار به بیرون جریان یابد.

مرحله ۲: یادداشت روزانه مثانه داشته باشید

یادداشت روزانه مثانه می‌تواند به شما کمک کند الگوهای عادات ادرار خود را شناسایی کرده و محرک های احتمالی برای تکرر ادرار را تعیین کنید. در دفتر خاطرات خود، هر بار که در طول روز ادرار می کنید، همراه با اطلاعاتی مانند مصرف مایعات، فعالیت ها، و هرگونه علائم یا احساس مربوط به ادرار را یادداشت کنید. این اطلاعات می‌تواند بینش های ارزشمندی در مورد الگوهای ادراری شما ارائه دهد.

مرحله 3: تمرین مثانه

تمرین مثانه شامل افزایش تدریجی زمان بین مراجعه به حمام برای آموزش مثانه شما برای نگهداری بیشتر ادرار است. با برنامه ریزی برای استراحت در حمام در فواصل زمانی مشخص (مثلاً هر ساعت) شروع کنید و به تدریج زمان بین بازدیدها را 15 دقیقه در هر هفته افزایش دهید. این فرآیند به مثانه شما کمک می کند تا به تدریج ظرفیت خود را افزایش دهد.

مرحله ۴: تقویت عضلات کف لگن

عضلات کف لگن نقش مهمی در کنترل مثانه دارند. تقویت این عضلات می‌تواند به بهبود عملکرد مثانه و کاهش فوریت ادرار کمک کند. تمرینات کگل یک روش محبوب برای تقویت عضلات کف لگن است. برای اجرای کگل، ماهیچه هایی را که برای توقف جریان ادرار استفاده می کنید منقبض کنید، چند ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید. این تمرین را چند بار در روز تکرار کنید.

مرحله 5: وزن سالم خود را حفظ کنید

اضافه وزن می‌تواند به مثانه فشار وارد کند و به تکرر ادرار کمک کند. حفظ وزن سالم از طریق ورزش منظم و یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند به کاهش فشار روی مثانه و بهبود کنترل ادرار کمک کند.

مرحله 6: مصرف مایعات را قبل از خواب محدود کنید

کاهش مصرف مایعات در شب، مخصوصا قبل از خواب، می‌تواند به حداقل رساندن ادرار شبانه کمک کند. با این حال، حفظ آب کافی در طول روز ضروری است. سعی کنید بیشتر مایعات خود را زودتر در روز بنوشید و با نزدیک شدن به زمان خواب به تدریج میزان مصرف آن را کاهش دهید.

مرحله ۷: از تحریک کننده های مثانه پرهیز کنید

برخی غذاها و نوشیدنی ها میتوانند مثانه را تحریک کرده و تکرر ادرار را افزایش دهند. محرک های رایج مثانه عبارتند از کافئین، الکل، غذاهای تند، شیرین کننده های مصنوعی، مرکبات و نوشیدنی های گازدار. محدود کردن یا اجتناب از این مواد محرک ممکن است به کاهش تحریک مثانه و کاهش تکرر ادرار کمک کند.

مرحله ۸: استرس و اضطراب را مدیریت کنید

استرس و اضطراب میتوانند با افزایش تنش عضلانی و تحریک ترشح هورمون های خاصی که باعث تحریک ادرار می شوند، بر عملکرد ادرار تأثیر بگذارند. درگیر شدن در فعالیت‌های کاهش‌دهنده استرس مانند مدیتیشن، تمرین‌های تنفس عمیق یا یوگا می‌تواند به مدیریت سطوح استرس و بهبود بالقوه کنترل مثانه کمک کند.

مرحله 9: به دنبال ارزیابی پزشکی باشید

اگر استراتژی های مختلفی را برای تقویت مثانه و کاهش تکرر ادرار بدون موفقیت امتحان کرده اید، توصیه می شود به دنبال ارزیابی پزشکی باشید. یک متخصص مراقبت های بهداشتی می‌تواند علائم شما را ارزیابی کند، در صورت لزوم تست های تشخیصی را انجام دهد و توصیه ها یا درمان های شخصی را برای رسیدگی به وضعیت خاص شما ارائه دهد.

32 نکته برای تقویت مثانه و دفع کمتر ادرار:

1. 1. هنگام ادرار کردن مثانه خود را کاملاً خالی کنید.
   2. از نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی خودداری کنید.
   3. زمانی که میل به ادرار کردن دارید از حمام استفاده کنید.
   4. تکنیک‌های آرام‌سازی را برای کاهش فوریت‌ها تمرین کنید.
   5. از مصرف بیش از حد مایعات در مدت زمان کوتاه خودداری کنید.
   6. مصرف الکل و کافئین را محدود کنید.
   7. سیگار را ترک کنید، زیرا می‌تواند تیغه را تحریک کندr.
   8. لباس های گشاد بپوشید تا فشار روی مثانه را کاهش دهید.
   9. با دو بار ادرار کردن در طول هر بار مراجعه به حمام، ادرار مضاعف را امتحان کنید.
   10. قبل از خروج از خانه یا شرکت در فعالیت هایی که ممکن است دسترسی به دستشویی را محدود کند، از حمام استفاده کنید.
   11. با حفظ یک رژیم غذایی غنی از فیبر و هیدراته ماندن از یبوست جلوگیری کنید.
   12. مدیریت شرایط پزشکی زمینه‌ای مانند دیابت یا عفونت‌های دستگاه ادراری که ممکن است در تکرر ادرار نقش داشته باشند.
   13. از نوشیدن مایعات نزدیک به زمان خواب خودداری کنید.
   14. با برنامه ریزی منظم برای استراحت در حمام در طول روز، دفع ادرار به موقع را تمرین کنید.
   15. هنگامی که میل به ادرار کردن زودرس دارید، از روش‌های حواس‌پرتی یا آرام‌سازی استفاده کنید.
   16. مراقب داروهایی باشید که ممکن است تکرر ادرار را به عنوان یک عارضه جانبی افزایش دهند و در صورت لزوم با پزشک خود در مورد داروهای جایگزین صحبت کنید.
   17. در صورت نیاز برای نشت های گاه به گاه یا موارد فوری، از پدهای جاذب یا لباس های محافظ استفاده کنید.
   18. برای جلوگیری از عفونت های دستگاه ادراری که می‌تواند تکرر ادرار را تشدید کند، بهداشت را رعایت کنید.
   19. برای بهینه‌سازی تخلیه مثانه، موقعیت‌های مختلف نشستن روی توالت را آزمایش کنید.
   20. برای ارتقاء سلامت کلی و بهبود بالقوه کنترل مثانه از نظر بدنی فعال بمانید.

1. از بلند کردن اجسام سنگین که می‌توانند عضلات کف لگن و مثانه را تحت فشار قرار دهند، خودداری کنید.
2. تمرینات تنفس عمیق را در هنگام تجربه فوری ادرار انجام دهید.
3. از تکنیک‌های آرام‌سازی قبل از خواب برای ارتقای کیفیت خواب بهتر و کاهش تکرر ادرار در شب استفاده کنید.
4. برای یادگیری تمرینات و تکنیک های خاص برای تقویت عضلات کف لگن، فیزیوتراپی کف لگن را در نظر بگیرید.
5. مصرف و خروجی مایعات را برای اطمینان از یک رویکرد متعادل نظارت کنید.
6. از مصرف زیاد غذاهای تحریک کننده مثانه مانند غذاهای تند یا اسیدی خودداری کنید.
7. برای کاهش علائم ادراری، تغییرات رژیم غذایی مانند کاهش مصرف قند را آزمایش کنید.
8. حرکات روده را به طور منظم حفظ کنید تا فشار روی مثانه به حداقل برسد.
9. از یک پد گرم کننده یا کمپرس گرم در قسمت پایین شکم برای تسکین ناراحتی مرتبط با فوریت ادرار استفاده کنید.
10. از تحقیقات و درمان های جدید برای تکرر ادرار مطلع باشید و برای آخرین توصیه ها با متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
11. در اجرای استراتژی‌های تقویت مثانه خود صبور و سازگار باشید، زیرا نتایج ممکن است زمان بر باشد.
12. در مورد علائم، نگرانی‌ها و پیشرفت خود به طور آشکار با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود ارتباط برقرار کنید.